Рыхтуемся да дыктоўкі

1.Дуб

       Ду(б/п),    які     стая(у/ў)    на    (у/ў)збярэжжы,   бы(у/ў) багаты   на  жалуды.   Але   на   яго   не   так      лё(г/х)ка   было 
(у/ў)забра(ц/цц)а.    Га(л/лл)ё           пач(і/ы)налася      высока     ад    
з(е/я)млі. Ствол бы(у/ў) то(у/ў)сты, выш(і/ы)нёй 
метраў  тры(ц/цц)аць.    Кара    на   дубе    была    чорнай    і    цвёрдай,  
як    камень.    Здае(ц/цц)а,    што     нехта    
абл(е/я)піў     ствол  шурпатымі           чыгу(н/нн)ымі     пліткамі. (46)

2.Прыйшло лета

        Поле    пакр(і/ы)лася    зел(е/я)нню.   Ужо   выплыў   авёс,  ячмень,    г(о/а)рох.    Б(е/я)лее    гр(е/э)чка.     Налівае(ц/цц)а        
ж(і/ы)та    і    (т/ц)іха     шарга(т/ц)і(т/ц)ь    кала(з/с)камі. 
З(е/я)лёнаю   п(о/а)лоскаю    раскінуўся    лу(г/х).   Густая  трава
калыша(ц/цц)а     на      ветры.       Мора пр(і/ы)гожых    
кветак     аздабляе     лу(г/х).    Тут    так    многа    кветак,      птушак, мошак.    Шчодраю    рукою  (у/ў)брала    лета    
(у/ў)весь    свет. (44)

3.Сланечнік

Ра(н/нн)яй    в(е/я)сной    Пе(т/ц)я    паса(д/дз)іў    на    
гра(д/т)цы    чатыры    сем(е/я)чкі    сл(о/а)нечніку.    Тр(і/ы)     
чамусьці    не    (у/ў)зышлі.     Чацвёртае    семечка    пайшло    (у/ў)    рост.    
Ліс(т/ц)е    выр(о/а)сла    на    ім    в(е/я)лікае, круглае. Н(е/я)ўзабаве з круглага з(е/я)лёнага бутона разг(о/а)рнулася    пр(і/ы)гожая кветка. В(е/я)лікая зала(т/ц)істая      гал(о/а)ва    сланечніку      (у/ў)весь    
(д/дз)ень  пав(о/а)рочвалася     (у/ў)след    за    сонцам. (43)

4.Сунічка

        На    (у/ў)злеску    н(е/я)в(е/я)лікага     б(е/я)рэзнічку расла 
мал(е/я)нькая  сунічка.  З сонейкам    і    ветр(і/ы)кам  сябравала    
ч(і/ы)рвоная    яга(т/д)ка. Аднойчы   здарылася   н(е/я)чаканае.      Неба    пакрылася    (т/ц)ёмнымі    хмарамі.   Нал(е/я)цеў    (т/ц)ёмны   
вец(е/я)р    і     палама(у/ў)   крохкія     сунічч(і/ы)ны    лісточкі.     Пачала    яга(т/д)ка   сохну(т/ц)ь.    Магла    б    і    загіну(т/ц)ь    
мал(е/я)нькая   сун(і/ы)чка.    Ды    на    (у/ў)злесак    прыйшлі    
гаманлівыя   (д/дз)еці.   Яны  асц(е/я)рожна  выкапалі   сунічны    кус(т/д)    і    панеслі    (у/ў)     школьны    са(т/д).    З    тае    пары    
ж(і/ы)ве   сунічка   (у/ў)   в(е/я)сёлых  і  дружных    дзя(т/ц)ей.  Яна   паправілася,  аж(і/ы)ла       і      гарэзліва     (у/ў)сміхалася
ч(і/ы)рвонымі    вочкамі.

5.Замаразкі

Яшчэ   (у/ў)чора   (у/ў)сё   вакол   з(е/я)л(е/я)нела.   І   раптам   падкраліся   замара(з/с)кі.   За   адну   ноч   (у/ў)сё   зм(е/я)нілася.   Вяргіні   схілілі   свае   пышныя   г(о/а)ло(у/ў)кі   і   пач(о/а)рнелі.   Пац(е/я)мнеў   і   абвяў    бульбоўнік.   Увесь   лу(г/х)   пабурэ(у/ў).    Нават     за(д/дз)ірлівы    (д/дз)ядоўнік    маркотна    панік.    Затое   
(у/ў)се     кол(е/я)ры  лета     (т/ц)япер   на   кронах   др(е/э)ў.   На   
в(е/я)ршалінах  бяро(з/с)    бы(ц/цц)ам  сонца  зіха(т/ц)і(т/ц)ь.  
Ч(і/ы)рвоным   макам    палымнее    ш(і/ы)рокае    лісце    клёну.    (У/Ў)   барвовым  а(д/дз)енні     стаіць   (у/ў)рачысты   св(е/я)точны   лес.

6.Шпачок

Ішла          (з/З)іна          па      лесе.            Н(е/я)чакана    
(д/дз)яўчынка    пачула        (т/ц)іхае        ці(у/ў)канне.     Пад  
кус(т/ц)ікам      яна   (у/ў)бачыла    п(т/ц)ушаня.    Гэта    быў маленькі  кволенькі  шпачок.  Ён  яшчэ  не  (у/ў)ме(у/ў)    лёта(т/ц)ь. Зіна  занесла  шпачка  д(о/а)моў. Яна к(о/а)рміла    пту(ж/ш)ку    мо(ж/ш)камі,    
чарв(е/я)камі.    Восе(н/нн)ю    шпак    (у/ў)жо    добра    лёта(у/ў),    але    
ж(і/ы)ў    каля    дому    і    (д/дз)яўчынку    не    забыва(у/ў).

         Аднойч(і/ы)    шпак    знік.    Зіна    зд(о/а)гадалася,    што    шпак    адля(т/ц)еў    (у/ў)    выр(о/а)й.

7.Летняя раніца

На      золку     (у/ў)     полі   сла(у/ў)ся     (у/ў)   нізінах   туман. Ад   р(о/а)сы    пасівела  з(е/я)лёнае  ж(і/ы)та.   Малінавы  неб(о/а)схіл        наліва(у/ў)ся      зол(о/а)там   і      ч(і/ы)рванню.

Заг(о/а)рэліся    в(е/я)рхавіны  елак   і   хв(о/а)й.   Над   лесам выплыла          в(е/я)лікае   зіха(т/ц)лівае   сонца   і заліло   святлом   і   ц(е/я)плом   пр(о/а)стор.   З   травы  выпырхнулі   жа(у/ў)рукі.  Зазвінелі   над   п(о/а)лем   сотні тон(е/я)нькіх       зв(о/а)ночкаў.      Колькі          радас(т/ц)і    і прыгажос(т/ц)і     было   разлі(т/ц)а   (у/ў)    пр(о/а)сторы! (56)

8.Вечар

(Д/дз)зень   канча(у/ў)ся.   Сонца   ст(о/а)яла   за   Дн(е/я)пром,   над      лесам.    Высока     (у/ў)     небе     таялі   шматкі   белых  
(о/а)блокаў.   Кірык   пав(е/я)рну(у/ў)   да   вёскі.   Рашуча       
запылі(у/ў)   босымі  н(о/а)гамі   па   (д/дз)арозе.   За   ім   ішлі   дзве    яго  сябро(у/ў)кі.    Жаваранкі     апускаліся   з   н(е/я)ба   і     са(д/дз)іліся   (у/ў)  ж(і/ы)та.   Ад   пр(і/ы)дарожных   дрэ(у/ў)   і  кусто(у/ў)    
л(е/я)жалі   до(у/ў)гія   цені.   З   боку   Дняпра   раптам        (д/дз)ыхнула   
вяч(е/э)рнім       х(о/а)ладком.   Сонца   павольна          са(д/дз)ілася. (58)

9.Зорнае неба

Павольна  (у/ў)  жні(у/ў)ні  н(о/а)дыхо(д/дз)і(т/ц)ь   ноч.   Запальвае(ц/цц)а   на   (у/ў)схо(д/дз)е  зорка,   якая    называе(ц/цц)а     в(е/я)чарніца.   Блішчы(т/ц)ь    х(о/а)лодны   зел(е/я)наваты       агеньч(і/ы)к.   То ярч(е/э)й   (у/ў)спыхне,  то  ле(д/дз)ь  прыкме(т/ц)на    гары(т/ц)ь, то зусім па(т/ц)ухне.  Вось  загар(е/э)лася  другая,  зусім маленькая.  А    ху(т/ц)ка   шмат   высыпле    зор(о/а)к.   Бы(ц/цц)ам   хто   з    в(е/я)лікага   вогнішча  вугельч(і/ы)кі   параскі(д/дз)ае.    Зіха(т/ц)іць    (у/ў)сё неба.        Вакол         (т/ц)ішыня              і   
пр(і/ы)гажос(т/ц)ь. (52)

10.Дружба

     Міша   і    Коля   не   маглі   дня   праж..ць   ад..ін      без     аднаго.   Аднойчы   Міша   захварэ.. .   Сумна   яму   л..жаць у   ло..ку,   пі..ь   горкія    таблеткі   і   нікога   не   бачы..ь.        Хутка   Міша   крыху   
ачуня... .    Колю   не   цярпелася хутч..й   расказа..ь   сябру   пра   школьныя   н..віны. Коля ч..ста   прыбяга..   да   Мішы.   Яны   разам   рашалі   задачы,  ч..талі   кнігі. (50)